Dlatego dziś przedstawiamy Wam prawdziwą orkę!
Rozpoznawalność zwierza
Jak wygląda orka, każdy widzi: jest sporym waleniem (czyli ssakiem, jak człowiek czy krowa!) , osiągającym do przeszło 9 m długości oraz 5 ton wagi, o charakterystycznym ubarwieniu ciała. Przewaga czerni z jedynie białymi plamami udającymi oczy pozwala ją rozpoznać nawet ze sporej odległości. Posiada silnie rozwiniętą płetwę grzbietową, osiągającą nawet do 1,8 m wysokości.
Paszcza wyposażona jest w 12 par szpiczastych, delikatnie zakrzywionych do tyłu, zębów, które mają rozrywać ofiarę.
Gdzie i kiedy spotkać?
Orki nie są zbyt grymaśne pod względem środowiska naturalnego – występuje praktycznie we wszystkich oceanach i większych morzach, w tym szczególnie tych zimniejszych. Bez problemu możemy ją spotkać w Morzu Śródziemnym czy Morzu Północnym.
A gdzie Twoje stado?
Orki to bez wątpienia stworzenia społeczne – żyją w grupach liczących do 40 osobników, którym przewodniczy najstarsza i najbardziej doświadczona samica. Wraz z jej śmiercią stado się rozpada na mniejsze – córki przywódczyni stworzą własne grupy, którymi automatycznie przewodzą. Każde stado posiada swój indywidualny styl komunikowania, który jest przekazywany z pokolenia na pokolenie. Owa społeczność jest szczególnie ważna przy polowaniach. Dlaczego?
Pora obiadowa
Orki mają dosyć zróżnicowane gusta żywieniowe, przez co musiały wypracować rozmaite metody polowania. Kiedy ich ofiarami są ryby pływające w ławicach, wówczas całe stado atakuje je ultradźwiękami, powodując ich ogłuszenie. W przypadku polowań na szczenięta fok, orki najczęściej podpływają do brzegu i wraz z falą atakują, niejednokrotnie kończąc na lądzie. Najbardziej jednak spektakularną metodą jest polowanie na pingwiny, kiedy to trzy lub cztery osobniki ze stada opracowują iście diabelski plan. Kiedy zauważą, że ich potencjalny posiłek siedzi na krze, wówczas podpływają pod nią, w taki sposób, aby nie były dostrzegalne z powierzchni. Następnie huśtają krą tak długo, dopóki ptak nie wpadnie do wody, gdzie zostaje pożarty.
Ciekawości z kości
Orki są jednymi z częściej umieszczanych w delfinariach stworzeniami. To powoduje, że od lat można obserwować i porównywać zachowanie orek przebywających na wolności oraz w niewoli. Wśród najczęstszych zjawisk obserwuje się między innymi zakrzywienie płetwy grzbietowej – wynika to z braku zmiany środowiska oraz ciągłego jej wynurzenia, przez co wiotczeje i ulega prawom grawitacji. Inną oznaką niewoli jest częstsze kłapanie tylną płetwą o wodę, co ma sugerować wielkie niezadowolenie stworzenia.